Pokorny człowiek…

Potrafi (przynajmniej stara się) przyjąć prawdę o sobie, o swoich słabościach, bo dzięki temu wie, co powinien w sobie zmienić…

Nie obraża się…

Nie patrzy na drugiego człowieka (kimkolwiek on jest!) z góry…

Jest otwarty na Słowo Boże, bezgranicznie ufa Bogu…

To ten, który – podobnie, jak Chrystus – przebacza wszystko…

To człowiek radosny, bo wie, że Pan jest blisko, mieszka w nim i go strzeże w każdej chwili życia…

To ten, kto nie chwali się swymi dobrymi uczynkami wobec bliźnich…

To człowiek, który współczuje w nieszczęściu bliźniemu, ale także potrafi się cieszyć z nim jego powodzeniem, dostatkiem, talentami…

Wpis: 7 lutego g. 9:00