Witaj, Nowy Roku,

młody, piękny,  słoneczny, radosny!

Przynosisz kolejne zimy, jesienie, lata, wiosny;

nieświadom trudów życia -

świeży, ufny, pogodny, beztroski!

Nie zdążyłeś poznać smaku bólu i klęski

i pewnie dlatego masz wygląd  zwycięski:

cały w uśmiechach, cały w obietnicach -

stanąłeś u progu nowych dni naszego życia.

Cóż niesiesz nam w darze? –

pytam z ciekawością…

- Przynoszę cały rok z wielką miłością!

Wkraczam bowiem nie sam, lecz z Bożą Rodzicielką,

ukochaną przez wszystkich Najświętszą Panienką.

To nie ja, lecz Ona wita uśmiechem swe dzieci -

taka kochana i sercu tak bliska!

Przynosi miłość, co nigdy nie zgaśnie,

tuli do matczynego serca,

nikim nie gardzi, kocha nas wszystkich! 

Uczy nadziei, gdy ludzie zawiodą,

chroni przed złem – jak tylko matka potrafi,

dodaje otuchy, gdy zaczynamy wątpić,

pokrzepia serca i dodaje męstwa…

I do naszej świątyni przyszła,

małego Synka na rękach przyniosła

szczęśliwa, piękna i taka radosna.

Czy trzeba nam więcej? - Nowy Rok zapyta.

Nie, bo w nasze serca Bożą wiosnę wniosła!

 

Wpis: 1 stycznia godz. 11:20