Z perspektywy minionego życia...: Pycha przeszkodą w drodze do Boga

sobota, 27 lutego 2021

Pycha przeszkodą w drodze do Boga

Nikt mnie nie prosił ani upoważniał, bym snuła takie wywody na temat sumienia i jego wrażliwości. Myśli nasuwają się jakby same, a ja po prostu przelewam je na „papier”. Podejrzewam, że nie tylko mnie nurtuje wiele podobnych spraw! Stanowią one wartość naszego życia. W dużym stopniu od tego zależy, jakie to życie jest i jakie powinno być. Gdy oglądamy się wstecz, to jasno widzimy swoje błędy, niedoskonałości, których niekiedy bardzo się wstydzimy i żałujemy. Czas Wielkiego Postu sprzyja dokładniejszemu przyjrzeniu się sobie. I zadaniu sobie pytania, po co żyjemy i w jaki sposób możemy zmienić to, co w nas niedoskonałe. A zatem… kontynuujmy nasze refleksje!

Wczoraj napisałam, że post – to pokonywanie samego siebie. To szlifowanie swojego charakteru, swojego ego. To nieustanne kształtowanie swojej postawy wobec Boga i ludzi.

Jak to się przekłada na nasze życie? Wszyscy doświadczamy pokus, zły duch kusi nasze umysły i serca, sięga niekiedy po drastyczne argumenty. Najłatwiej zaatakować pychę, która – przepraszam! – siedzi w każdym człowieku. To skutki grzechu pierworodnego. Całkowicie od niej wolna była tylko Najświętsza Panienka.

Zatem, co z tą pychą? Myślę, ze wcale nie musi to być pełna arogancji postawa (choć i takie się zdarzają!), ale na przykład:

*absolutna pewność siebie;

*przekonanie o nieomylności swojego zdania;

*nieumiejętność wysłuchania drugiego człowieka;

*narzucanie swojej woli, swojego zdania;

*ignorowanie racji drugiego człowieka;

*eksponowanie swojego zdania na każdy temat;

*wywyższanie się z racji swoich umiejętności;

*brak szacunku dla przekonań bliźniego;

*celowe lekceważenie Bożych przykazań w imię rzekomej wolności;

*świadome niedostrzeganie Bożych łask, które nam pomagają w życiu;

*brak wdzięczności Panu Bogu za otrzymane talenty;