Którędy prowadzi droga do nieba? Do
nieba nie idzie się drogą luksusu i przyjemności. Do nieba idzie się drogą
krzyża i cierpienia. Św. Grzegorz Wielki mówił, że wielką nagrodę osiąga
się tylko przez wielki trud w zwyczajnej rzeczywistości.
Często słyszymy, że niebo może się znudzić. Całą
wieczność się modlić? – pytają. Nic bardziej mylnego! Człowiek nie jest w
stanie pojąć wielkości i niepojętej wszechpotęgi Boga! To ON jest gwarancją, że
znużenie nie jest możliwe. Bóg jest w stanie zapewnić nam ciekawą
wieczność! Przez całą wieczność odkrywać będziemy Istotę Boga, którego
każdy z przymiotów jest nieskończony.
Św. Faustynie dane było zobaczyć niebo;
napisała o tym w swoim Dzienniczku: „Dziś w duchu byłam w niebie i oglądałam te
niepojęte piękności i szczęście, jakie nas czeka po śmierci. Widziałam, jak
wszystkie stworzenia oddają cześć i chwałę nieustannie Bogu; widziałam, jak wielkie
jest szczęście w Bogu, które się rozlewa na wszystkie stworzenia,
uszczęśliwiając je, i wraca do Źródła wszelka chwała i cześć z uszczęśliwienia,
i wchodzą w głębie Boże, kontemplują życie wewnętrzne Boga: Ojca,
Syna i Ducha Świętego, którego nigdy ani pojmą, ani zgłębią. To Źródło
szczęścia jest niezmienne w istocie swojej, lecz zawsze nowe, tryskające
uszczęśliwieniem wszelkiego stworzenia. Rozumiem teraz św. Pawła, który
powiedział: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani weszło w
serce człowieka, co Bóg nagotował tym, którzy Go miłują”. (…) I dał mi
Bóg poznać jedną jedyną rzecz, która ma w oczach Jego nieskończoną wartość, a
tą jest miłość Boża, miłość, miłość i jeszcze raz miłość - i z jednym aktem
czystej miłości Bożej, nie może iść nic w porównanie. O, jakimi niepojętymi
względami Bóg darzy duszę, która Go szczerze miłuje. O, szczęśliwa dusza, która
się cieszy już tu na ziemi Jego szczególnymi względami, a nimi są dusze małe i
pokorne.”
Uwielbienie Boga zaczyna się już na
ziemi. Już tu odczuwamy radość z wiary w mocy Ducha Świętego. Nie ma
większego szczęścia na ziemi jak trwanie w Bogu, w stanie łaski uświęcającej. Jak
wielką radością napełnia nas Komunia św.! To taki przedsmak radości nieba.
Ps. Podobnie, jak wczoraj, tak i
dzisiaj powyższe refleksje są w większości myślami wielkich świętych.
Wpis: 31 stycznia g. 10:45
