W słoneczny poranek

Słońce rozbłysło tysiącem promieni,

napełnia serca wielką radością,

ciepło miłości rozlewa po świecie

i dobre myśli w duszy wyzwala.

Drzwi kościoła otwarte od rana,

godzinki głoszą Piotr i Agnieszka,

piękne ich głosy płyną ku niebu…

Bóg błogosławi ludowi swojemu!

Pełnia łaski w czasie Konsekracji:

żywy Chrystus na głos kapłana

zstępuje na ołtarz białym płótnem kryty.

Spogląda z troską na lud rozmodlony,

miłość i dobroć niesie każdemu:

smutnym i radosnym, zdrowym i chorym

bogatym i biednym, cierpliwym i pędziwiatrom,

co też serca otwarte i wielkie mają!

Nikogo nie omija, nikogo nie wyróżnia…

Sprawiedliwie dzieli swą miłość

między lud ukochany.

Podnoszę głowę i w wielkim zachwycie

widzę i ku mnie Chrystusowe ręce wyciągnięte,

ręce błogosławione z białym opłatkiem,

co stał się żywą Hostią świętą.

Jesteś, mój Jezu, tak blisko, tuż przy mnie!

Hosanna wołam po raz nie wiem który…

Stwórco wszechświata, wielki Boże na Niebie,

bądź uwielbiony zawsze i wszędzie!

Niech Twoja miłość rozlewa się po świecie

podobnie, jak słoneczne promienie!

Niech ogrzeje wszystkie bez wyjątku serca

i złość w przebaczenie przemienia.

Wpis: 19 lutego g. 11:55