Jesteśmy
powołani do częstego uśmiechu, do pochwał, do serdecznego dziękowania, do
dobrego ciepłego spojrzenia, do gestu szacunku, uprzejmości wobec każdego, bo jako dziecko Boże nasz brat
czy siostra na to najzupełniej zasługują.
By myśli nasze nie były już naszymi,
a były myślami Samego Chrystusa;
by uczucia nasze były uczuciami Chrystusa;
by mowa nasza była mową Chrystusa;
by czyny nasze były czynami Chrystusa;
by praca nasza była pracą Chrystusa;
by chwała Boża była rozpowszechniona
przez nas, w nas i na całym świecie
była chwałą Chrystusa;
by modlitwa nasza była modlitwą Chrystusa;
by poświęcenie nasze było poświęceniem Chrystusa;
by cierpienia nasze były cierpieniami Chrystusa;
by radości nasze były radością Chrystusa;
by powodzenia nasze były powodzeniem Chrystusa;
by piękność duszy naszej była pięknością Chrystusa,
gdyż mam już nie „ja” żyć,
a jedynie Chrystus w nas i działać przez nas”.
M. Paula Zofia Tajber
