Kończy się maj, a wraz z nim nabożeństwa poświęcone szczególnej czci Matki Bożej. Historia tych nabożeństw jest długa, bo sięga początków V wieku, gdy na Wschodzie zaczęto śpiewać pieśni na cześć Najświętszej Panienki, wyrażając ku Niej swą miłość. Na Zachodzie, począwszy od XIII wieku – z równie wielką miłością i ufnością -  gromadzono się przy licznych  figurach Matki Bożej, rozsianych przy drogach. Zwyczaj gromadzenia się przy kapliczkach zachował się w Polsce do dzisiaj. Wierni gromadzą się wokół swojej ukochanej Matki, głosząc Jej chwałę.

Regularne nabożeństwa majowe wprowadził żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku jezuita o. Ansolani. Gromadził wiernych w kaplicy królewskiej na koncertach poświęconych Bożej Rodzicielce. Nabożeństwa kończyły się uroczystym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.

Znaną nam formę nabożeństw majowych zatwierdził w 1859 roku Pius IX. Klęcząc przed Najświętszym Sakramentem śpiewamy Litanię Loretańską, pieśń „Pod Twoją obronę” i przyjmujemy błogosławieństwo.

To piękne nabożeństwo! Głosząc chwałę Matki Bożej, oddajemy się pod Jej opiekę, zawierzając wszystkie sprawy naszego życia.

Kończy się maj, kończą nabożeństwa ku czci Maryi, ale nie kończy się nasza miłość ku Tej, pod której skrzydła nieustannie się uciekamy, ufając, że jest z nami i pomoże w najtrudniejszych momentach naszego życia!

 

Wpis: 30 maja godz. 10:00