W
tym dniu uroczystym i świętym powtarzam raz jeszcze…
Kocham
Cię, moja Ojczyzno, Polsko!
Kocham,
ziemio nasączona krwią
naszych
przodków!
Kocham
Cię, polska ziemio,
piękna
łanami zbóż,
zielenią
lasów i szarych gór,
co
sięgają nieba.
Kocham
Cię, polska mowo,
co
przetrwałaś nieskazitelna
w
poezji Mickiewicza, Słowackiego, Norwida…
Kocham
cię, piękna poezjo Herberta
i
księdza Twardowskiego.
Kocham
Cię, polska flago,
co
dumnie powiewasz na moim domu.
Kocham
cię, moja Ojczyzno,
ukryta
w najpiękniejszych wspomnieniach
o
Ojcu, Matce i Braciach, o kościele pniewskim,
o
każdym zakątku rodzinnego miasteczka.
Kocham
cię, moja Ojczyzno,
w
dziecięcym pacierzu,
który
z ufnością kierowałam ku Bogu.
Kocham
Cię, moja Ojczyzno,
w
świętym skrawku tej ziemi -
w
moim parafialnym kościele,
gdzie
znajduję pokój serca
i
Chrystusową miłość…
Kocham
Cię, moja Ojczyzno,
w
historii, której karty zapisały się
przez
wieki przykładem miłości i odwagi.
Kocham
Cię, moja Ojczyzno,
która
trwasz w moim sercu!
Dziękuję,
że jestem Twoim dzieckiem!
I
z dumą powtarzam: Polsko, moja Ojczyzno!
Wpis: 11 listopada godz. 9:10
