Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
od Cudownego Medalika obchodzone jest
w Kościele
katolickim 27 listopada, czyli dzisiaj.
W lipcu,
listopadzie i grudniu 1830 roku w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy rue
du Bac w Paryżu Matka Boża objawiła się siostrze Katarzynie Labouré
(1806-1876), powierzając jej m.in. misję wybicia medalika. Pierwsze medaliki
ukazały się w czerwcu 1832 roku i w krótkim czasie stały się
narzędziem szczególnego Bożego działania, wielu uzdrowień i nawróceń – stąd
zaczęto je nazywać cudownymi. Objawienie, zwłaszcza umieszczona na
awersie inwokacja: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy
się do Ciebie uciekamy”, przyczyniło się bezpośrednio do ogłoszenia w
1854 roku przez Papieża Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu
Najświętszej Panny.
Pierwsze pierwszego
spotkania powiedziała siostrze Katarzynie, że chce powierzyć jej pewną misję.
Zapowiedziała też trudności, z jakimi będzie musiała się zmierzyć w życiu, ale
jednocześnie pokazała sposób ich rozwiązania. Wskazując ręką na tabernakulum,
zachęciła ją, aby w chwilach trudnych przychodziła do stóp ołtarza. Zapewniła
ją, że w obecności Jej Syna znajdzie rozwiązanie każdego problemu.
Drugie zjawienie
się Niepokalanej nastąpiło 27 listopada i to podczas niego doszło do
objawienia medalika. Siostra Katarzyna ujrzała Niepokalaną stojącą na białej
półkuli, ubraną w białą suknię i biały welon opadający z obu stron do Jej stóp.
Biel symbolizowała Niepokalane Poczęcie Maryi. W dłoniach, na wysokości piersi,
trzymała złoty glob z małym krzyżem na jego szczycie, symbolizujący odkupioną
ludzkość. Maryja miała wzrok skierowany ku górze, a unosząc nieco kulę ziemską,
trwała na modlitwie do Syna. Katarzyna usłyszała głos mówiący jej: „Kula, którą
widzisz, wyobraża świat cały […] i każdego człowieka z osobna”. W trakcie
objawienia na palcach Maryi pojawiły się pierścienie, z których zaczęły
wychodzić promienie światła (symbol Bożych łask), opromieniając trzymany w
dłoniach glob. Maryja wyjaśniła siostrze Katarzynie, że promienie światła
„symbolizują łaski, jakie za moim pośrednictwem spływają na osoby, które mnie o
nie proszą”.
Cała
wizja i jej przesłanie zostały przełożone na język kultu i przekazane w formie
medalika ku pouczeniu i zbudowaniu ludu Bożego. Przesłanie wizji Maryi z globem
ziemskim w dłoniach zawiera się obecnie na jego obydwu stronach. Siostra
Katarzyna usłyszała wówczas polecenie wybicia medalika według ujrzanego wzoru,
jak również zapewnienie o szczególnych łaskach dla tych, którzy będą go nosili
z wiarą i odmawiali inwokację.
Awers medalika przedstawia Najświętszą Pannę
jako Niepokalanie Poczętą, czyli wolną od wszelkiej zmazy grzechu. Kula
ziemska, trzymana przez Maryję w dłoniach, znikła. Pojawiła się natomiast pod
Jej stopami, lecz w innej postaci, tj. koloru brunatnego i z wężem, któremu
Maryja miażdży głowę. Niepokalana została teraz przedstawiona jako
uczestnicząca w naszych zmaganiach ze złem i wspomagająca nas w drodze do
pełnego zjednoczenia ze swym Synem (obraz łask w promieniach światła). Awers
medalika wiąże temat obdarowywania łaskami z tematem zwycięstwa nad złem: wąż
na powierzchni ziemi i kierujące się w jej stronę promienie. Zwycięstwo nad
złem dokonuje się dzięki Bożej łasce, w której wypraszaniu i rozdawnictwie
Niepokalana pełni szczególną rolę. Tę rolę wyraża inwokacja: „O Maryjo bez
grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Maryja
wstawia się bezustannie za nami u Syna. Rozbudowana wersja inwokacji („…i za
wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają” itd.) nie została objawiona
przez Maryję. Jej autorem jest św. Maksymilian Kolbe. (…) Należy modlić się
dokładnie takimi słowami, jakich nauczyła nas Maryja. (…)
Na rewers
medalika składają się trzy motywy: zranione Serca Jezusa i Maryi, ponad nimi
litera „M” z małym krzyżem na podstawie oraz wieniec z dwunastu
gwiazd.
Litera
„M” ze splecionym z nią małym krzyżem na podstawie – to symboliczne
przedstawienie Niepokalanej z wizji z globem ziemskim w dłoniach. Krzyż na
podstawie, która jest szersza od jego ramion, wyobraża krzyż stojący na ziemi,
czyli kulę ziemską, jaką we wspomnianej wizji Maryja trzyma w dłoniach. Gest
trzymania w dłoniach globu wyobraża splecenie podstawy krzyża z literą „M”.
Poniżej
tego symbolu znajdują się dwa zranione Serca, Jezusa i Jego Matki. Misja
wstawiennicza Niepokalanej w wizji z globem w dłoniach została Jej powierzona
przez Syna pod krzyżem. To tam w osobie wiernego ucznia, apostoła Jana, bierze
Ona w swą macierzyńską opiekę całą ludzkość: „Oto syn Twój” (J 19,26).
Umierający Jezus włącza nas w tę samą macierzyńską relację, jakiej doświadczył
z Jej strony za swego ziemskiego życia i doświadcza obecnie w niebieskiej
chwale. Ten fakt stanowi podstawę dla wstawienniczej misji Maryi: gest
trzymania w dłoniach globu (ludzkości) i jego przedstawianie Synowi wyrasta z
misji powierzenia Jej pod krzyżem odkupionej ludzkości.
Oba
centralne motywy rewersu otacza wieniec z dwunastu gwiazd. W całej tradycji
biblijnej gwiazda, szerzej motyw światła, symbolizuje Mesjasza („powstanie
gwiazda z Jakuba”: Lb 24,17 oraz Ml 3,20; Mt 2,2; 2 P 1,19). W Apokalipsie 2,28
i 21,23 Jezus jest nazwany gwiazdą poranną, a w 22,16 lampą, która oświeca całą
ludzkość. Sam Jezus stwierdza o sobie: „Ja jestem światłością świata” (J 8,12).
Liczebnik dwanaście nawiązuje zaś do dwunastu pokoleń Izraela i następnie do
dwunastu apostołów wyobrażających nowy lud Boży, Kościół.
(…) Wieniec
z dwunastu gwiazd na rewersie medalika należy zatem postrzegać jako jedną
wielką światłość, Chrystusa, która oświeca całą ludzkość i która, tj. Chrystus,
jaśnieje w swych członkach, czyli w ludzie Bożym.
(…) Gwiazdy
na Cudownym Medaliku były od chwili jego pierwszego wybicia pięcioramienne. W
starożytności gwiazda pięcioramienna (pitagorejska) była uznawana podobnie jak
okrąg za figurę doskonałą, ponieważ niemającą początku ani końca (rysuje się ją
jednym pociągnięciem ręki). Pierwsi chrześcijanie przejęli ją i odnieśli do
Chrystusa, Alfy i Omegi. Gwiazda pięcioramienna wskazywała też na pięć ran
naszego Pana.
(…) Dwanaście
pięcioramiennych gwiazd znajduje się w godle Unii Europejskiej. Nie jest to
przypadek. Jego twórcy przyznali, że inspiracją był dla nich Cudowny Medalik. W
godle Unii mamy zatem symbol chrześcijański.
Przesłanie
Medalika rozwija się od awersu do rewersu. Po nawiązaniu na awersie do walki z
siłami zła, dzięki udzielonym łaskom, i po zapowiedzi ostatecznego nad nimi
zwycięstwa (wąż pod stopami Niepokalanej), na rewersie mamy obraz doskonałej
jedności Chrystusa z Kościołem (motyw dwunastu gwiazd). Z owego mistycznego
zjednoczenia Chrystusa z Kościołem centralna część rewersu uwypukla dwie
prawdy: 1) zjednoczenie Matki z Synem (motyw Serc), z czego wyrasta 2) misja
Maryi względem powierzonego Jej opiece ludu Bożego (litera „M” z krzyżem na
podstawie).
Na
rewersie zostaje przypisana Chrystusowi i Kościołowi centralna pozycja. Cały
obraz rewersu i medalika jest wyobrażeniem tajemnicy Kościoła, Mistycznego
Ciała Chrystusa: jedność Chrystusa z Kościołem (obraz dwunastu gwiazd), w
ramach czego podkreśla się szczególną pozycję i misję Matki Odkupiciela i
naszej. W przesłaniu Cudownego Medalika, jak uczyni to ponad 130 lat później
Sobór Watykański II, posłannictwo Niepokalanej jest przedstawione w kontekście
tajemnicy Chrystusa i Kościoła. Jaka niezwykła poprawność teologiczna!
Rewers
medalika stanowi kulminację całego objawienia w obrazie ostatecznej
doskonałości Kościoła. Nienaruszona przez grzech doskonałość Niepokalanej,
podkreślona w symbolice bieli (ubrana na biało i stojąca na białej półkuli),
stanowi zapowiedź odzyskanej, ostatecznej doskonałości całej reszty odkupionych
(symbolika złotego globu nawiązująca do Izajaszowego „przetopieni jak złoto w
tyglu”). W tym kontekście wstawiennicza modlitwa Maryi z wizji z globem w dłoniach,
przedstawiona symbolicznie na rewersie, jawi się jako prośba o ostateczne
wypełnienie się historii zbawienia. O to prosi autor Apokalipsy: „Przyjdź,
Panie Jezu” (22,20), o to modlili się pierwsi chrześcijanie: „Niech przeminie
ten świat…” (Didache X, 6) i o to modli się stale cały Kościół w pierwszych
trzech prośbach „Ojcze nasz”.
Na obu
stronach medalika Najświętsza Panna jest przedstawiona jako Matka: w relacji do
Syna Bożego i do nas. Maryja jako Matka Kościoła uczestniczy w obecnych
zmaganiach odkupionej ludzkości (awers), której jest najznamienitszym
przedstawicielem, a mocą wysłużonych przez Chrystusa łask wspomaga ją w drodze
do pełnego z Nim zjednoczenia (rewers). Naszym zadaniem jest rozpowszechnianie
Cudownego Medalika oraz jego przesłania. A odpowiedzią na przesłanie objawienia
powinno być uczczenie Niepokalanej w Jej roli troskliwej Matki oraz włączenie
się w Jej wstawienniczą modlitwę za odkupioną przez Jej Syna ludzkość, czyli
zabieganie w łączności z Nią o zbawienie dusz. Święta Katarzyna jako wizjonerka
objawienia odpowiedziała na wezwanie Maryi przez swe czyny i modlitwę,
zwłaszcza różańcową. Kościół docenił jej życie i pracę, ogłaszając ją
błogosławioną w 1933, a świętą w 1947 roku.
Wierzymy,
że – zgodnie z obietnicą Niepokalanej – nasze włączenie się w Jej modlitwę za
światem przyczyni się do duchowego rozwoju i wzrostu Kościoła, a nam wyjedna
obfite błogosławieństwo.
Podałam za: Ks. prof. Waldemar Rakocy
CM (fragm.) w: Zgromadzenie Księży Misjonarzy
Wpis: 27 listopada godz. 9:03
