Gdy myślę: Chrystus...

Gdy myślę „Chrystus”,

przedziwne ciepło 

rozlewa się w mym sercu,

wilgotnieją oczy,

rodzą się dobre pragnienia…

Gdy myślę „Chrystus”,

widzę ręce kapłańskie,

w których biały chleb

przemienia się w Jezusowe Ciało…

Gdy myślę „Chrystus”,

mam przed oczyma

każdą Komunię świętą,

co krzepi i daje tak wielką moc

i radość życia, i siłę, i dobroć…

Gdy myślę „Chrystus”,

rodzi się we mnie ogromna wdzięczność,

dla której najzwyczajniej brak słów -

za Jego obecność, za cierpliwość i miłość,

za odpuszczenie grzechów…

Gdy myślę „Chrystus”,

staję się lepszym człowiekiem,

bo wiem, że On jest ze mną,

patrzy na mnie,

pomaga się podnieść,

pozwala cieszyć się życiem…

I wreszcie… Gdy myślę „Chrystus”,

widzę wszystkie dzieła Boże,

co tak radują oczy i serce.

I te w rozkwitającej wiośnie,

i w tej brzozie, co zmienia barwę, 

i w śpiewie ptaków, 

co budzą mnie o świcie,

i w tej nadziei,

co wraz z rozkwitem przyrody

rozkwita w mym sercu…

Wpis: 25 sierpnia g. 20:45