„Człowiek przyjmujący Komunię Świętą
zanurza się w Bogu jak kropla wody wpadająca do oceanu. Nie sposób ich już
potem rozdzielić. (…)
Gdyby po Komunii ktoś zapytał cię: „Co zabierasz ze sobą do domu?”, możesz bez wahania odpowiedzieć: „Zabieram niebo”. Pewien święty powiedział kiedyś, że jesteśmy żywym tabernakulum. To prawda, lecz brakuje nam wiary. Odchodząc nakarmieni od Stołu Pańskiego, moglibyśmy czuć się tak szczęśliwi jak trzej królowie, gdyby dane im było zabrać ze sobą Dzieciątko Jezus, któremu oni przyszli oddać pokłon.
Gdyby po Komunii ktoś zapytał cię: „Co zabierasz ze sobą do domu?”, możesz bez wahania odpowiedzieć: „Zabieram niebo”. Pewien święty powiedział kiedyś, że jesteśmy żywym tabernakulum. To prawda, lecz brakuje nam wiary. Odchodząc nakarmieni od Stołu Pańskiego, moglibyśmy czuć się tak szczęśliwi jak trzej królowie, gdyby dane im było zabrać ze sobą Dzieciątko Jezus, któremu oni przyszli oddać pokłon.
Jeśli po Komunii będziecie umieli trwać
w skupieniu, jeszcze długo potem będziecie czuć w sercu ów trawiący ogień,
który będzie skłaniał was ku czynieniu dobra i budził wstręt do złego. Kiedy
przyjmujemy Boga do serca, powinno ono zapłonąć miłością. Czyż serca uczniów w
drodze do Emaus nie pałały na sam głos Jego nauk?
Nie podoba mi się, gdy ktoś zaraz po
Komunii zabiera się do czytania swojego modlitewnika. Na co zdadzą się słowa
ludzkie, kiedy w tej chwili przemawia do nas sam Pan Bóg? Trzeba w tej chwili
uważnie się w Niego wsłuchiwać, gdyż Bóg stoi na progu naszego serca i chce do
nas mówić. Po Komunii Świętej czujecie, że wasze dusze są oczyszczone, że
zanurzają się w miłości Bożej. Czujecie coś niezwykłego, spokój rozchodzi się
po całym ciele i dociera do samych jego krańców.” Św. Jan Maria Vianney
