Ciąg dalszy świadectw o wierze

Okazuje się, że również na blogu chochlik robi różne psoty! Pomieszał teksty o wierze, niektóre całkowicie poprzestawiał... Bardzo przepraszam Autorów, wszystkie refleksje opublikuję – tylko w nieco zmienionej kolejności. Oto ciąg dalszy…

 

*

Dojrzałość w wierze - to odwaga w przyznaniu się do swoich błędów, to stanięcie w prawdzie przed Bogiem i samym sobą! Joanna, Wielka Brytania

*

  Dojrzałość w wierze - to świadomość, iż jedynym, czym możemy zapłacić Bogu za nasze życie na tym świecie,  jest pochłanianie zła i oddawanie dobrem. To pochłanianie jest zwykle związane z cierpieniem – niestety!  Oczywiście samo „cierpienie” nic nie daje, jeśli nie jest połączone z Chrystusem (przez… z… i w Chrystusie).

  Dojrzałość w wierze to miłowanie nieprzyjaciół - to szaleństwo, na które stać tylko naprawdę dojrzałych (w każdym świecie) a we współczesnym szczególnie - to właśnie ta wąska ścieżka, która wiedzie do domu Ojca.
Dojrzałość - to w końcu - samodzielność (o ile jest ona możliwa)  robotnika, żniwiarza (dusz), kiedy nie ma Pana, a nas otacza Noc Ciemna. To wytrwałość w tej nocy i pozornym opuszczeniu przez Boga. Dojrzałość - to miłowanie pomimo wszystko – miłością, której pragnie od nas Bóg - bezinteresowną - nawet wtedy, gdy już nie wierzymy (nie czujemy, zapominamy), iż czeka nas nagroda; dojrzałość - to kochanie nawet bez tej nagrody,
to ofiarowanie siebie Bogu, a przez Boga - światu - bo my jesteśmy Jego owocami (a po owocach poznacie  drzewo dobre i złe).

Czasami się modlę o to, by być choć ostatnim z godnych Królestwa Bożego - i za każdym razem się boję, czy nie chcę za dużo i czy przypadkiem nie proszę o coś, czemu nie będę w stanie podołać, bo dojrzałość to nie tylko świadomość i „mówienie” - to realny, rzeczywisty, codzienny trud (prawdziwy chrześcijański dżihad - święty wysiłek, święta wojna ze złym) - w samym sobie i świecie.

Czy jestem dojrzały - w świadomości może i tak, ale daleko mi do dojrzałości prawdziwej, realnej. Choć jest jedno miejsce, gdzie nie powinniśmy być „dojrzali” - tym miejscem jest Wiara, Nadzieja i Miłość - bo dopóki nie będziecie jak dzieci nie znajdziecie Królestwa Bożego.

Tak więc być dojrzałym w wierze - to być jak dziecko w miłości i nadziei. Bartłomiej

*

Człowiek dojrzały w wierze, to ten, który zawsze mówi Panu Bogu: - „Tak” i tylko w Nim pokłada nadzieję, zawsze ufa Jego Słowu. Agnieszka

*

Dojrzałość w wierze, to przekształcanie się w istotę duchową, by wyrastając z wieku niemowlęcego, umieć dostrzegać działanie Boga w życiu.

Człowiek dojrzały w wierze, to ten, który staje się kimś coraz doskonalej pełniącym wolę Boga, bo w Bogu mamy wszystko. Bez podpisu, Włochy

*

Człowiek dojrzały w wierze – to ten, który jest świadomy swej niedojrzałości. Aneta, Francja