Bądź
pozdrowiony, święty Krzyżu,
który
dźwigałeś Chrystusowe Ciało!
Krzyżu koło
przydrożnej kapliczki…
Krzyżu ze
szkolnej klasy…
Krzyżu, co
zdobisz domowe ściany…
Krzyżu z
Giewontu i z Medjugorja,
co jaśniejesz
przedziwnym blaskiem…
Towarzyszu codzienności,
dni smutnych
i pomyślnych…
Krzyżu,
sterniku dobrych i jasnych dni…
Prowadzisz po
żegludze życia…
Krzyżu
smutku, udręki, przykrości,
dźwigasz me
troski, cierpienie i łzy…
Krzyżu,
święty znaku zbawienia…
Znaku ciszy i
miłości…
Znaku
nadziei…
Zawsze
przychodzisz z niewiadomej strony…
I choć nieraz
tak trudny do uniesienia,
wyryj w mym
sercu swe święte znamię!
Bądź
pozdrowiony, znaku polskiej wiary!
Pomagaj
strzec tego, co święte!
Wskazuj
drogę!
Bądź naszą
siłą, oparciem,
bądź naszą
nadzieją!
*
O historii kultu relikwii Drzewa Krzyża Świętego
warto przeczytać na stronie Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów.
