„Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą!” Te słowa wypowiedziane przed laty przez ks. Jana Twardowskiego są ciągle aktualne! Nie tylko w pobliżu uroczystości Wszystkich Świętych, nie tylko gdy ogarnia nas nostalgia za minionym czasem, gdy z żalem wpatrujemy się w spadające z drzew liście, wróżące nieuchronność odejścia… Te słowa mają głęboki sens i warto o nich pamiętać! Zawsze! Każdego dnia! Bo ludzie odchodzą i to często zupełnie w  niespodziewany dla nas sposób… Dopiero byli, a tu już ich nie ma! Doznajemy szoku, nie wierzymy! Przecież dopiero z nim (z nią) rozmawiałam (rozmawiałem)!

Cóż zatem nam pozostaje!? Nie tylko tym starszym, żeby nie powiedzieć – starym, ale i młodszym, bo jak widać – śmierć nie wybiera!

Nasuwają mi się najróżniejsze refleksje… Nie tylko o miłości bliźnich – niezależnie, kim są – czy przyjaciółmi, rodzicami, dziećmi  czy tylko zwykłymi znajomymi. Nasze refleksje powinny być znacznie szersze – tak mi się wydaje! Przecież i ja, i Ty – odejdziemy prędzej czy później! Ale – co pozostawimy po sobie!? Czy dobre wspomnienie? Żal? Pustkę? A może rozgoryczenie!?

Tak długo, jak jeszcze żyjemy, jest czas na rzetelną ocenę swojego ego! Na przemianę serca, umysłu, postawy! Czy warto tkwić w nieporozumieniach!? W kłótni i nienawiści, pretensjach i złości?! Odpowiedź nasuwa się sama: NIE WARTO! Szkoda czasu, bo pędzi coraz szybciej i nikt z nas nie wie, kiedy zostanie wezwany! Warto wykorzystać każdą chwilę – dla dobra swojego i bliźnich! Tego życzę zarówno sobie, jak i wszystkim!

 

Wpis: 19 października godz. 10:05