„Nie można
wprost zliczyć tych wszystkich łask, które z kultu Najświętszego Serca Jezusa
spłynęły na ludzi; ile dusz oczyściły z grzechów, obdarzyły niebiańską
radością, pobudziły do zdobywania wzniosłych cnót.” (Encyklika papieża Piusa
XII Haurietis aquas (1955 r.)
„Trzeba uznać,
że Serce Chrystusa jest sercem Kościoła. To On wzywa do nawrócenia i do
pojednania. To On prowadzi drogą błogosławieństw serca czyste i spragnione
sprawiedliwości. To On jest twórcą braterskiej wspólnoty członków jednego
Ciała. To On uzdalnia nas do przyjęcia Dobrej Nowiny i obietnicy życia
wiecznego. To On zleca nam misję. Zażyłość z Sercem Jezusa sprawia, że serce
człowieka otwiera się na cały świat.” (Jan Paweł II, Watykan, 31 maja 1992
r.)
„Kult
Najświętszego Serca Jezusa w swej istocie jest kultem miłości, którą nas Bóg
umiłował, jest również praktycznym wykonaniem tej miłości, którą żywimy dla
Boga i ludzi.
„Tak, jesteśmy
wzywani, by odpowiedzieć całkowicie na Jego miłość, by Jemu poświęcić naszą
pracę, nasze apostołowanie, całe nasze życie. Nie jesteśmy wzywani jedynie do
rozważania i kontemplowania tajemnicy miłości Chrystusa. Jesteśmy wzywani, by
brać w niej udział, w tajemnicy świętej Eucharystii, ośrodku naszej wiary,
ośrodku kultu, oddawanego miłosiernej miłości Chrystusa, objawionej w Jego
Sercu.” (Jan Paweł II, Paryż, 1 czerwca 1980 r.)
Z przebitego
Serca Zbawiciela Kościół narodził się i stamtąd czerpie pokarm, ponieważ
Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić,
oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo (Ef 5, 25-26).” (Paweł VI w
liście Diserti interpretes)
(Źródło:
e-civitas.pl)
