Pan Jezus poucza o drodze życia: „Kto chce ze Mną wytrwać, winien postępować, jak Ja postępowałem. Albowiem jeśli Ja idę, a ty staniesz, to jakże  za mną nadążysz? Synu, prawdziwa cnota nigdy nie ustaje. Jeśli bowiem kto zaniecha dalszego postępu, wtedy błądzi i wpada w oziębłość. (…)

Jeśli rzetelnie przyjrzysz się sobie, znajdziesz obfity materiał do upokorzenia samego siebie, bowiem w niejednej dziedzinie częściej upadałeś. (…)

Nie mierz swojego postępu w cnotach według łatwości usposobienia czy pobożności uczuciowej lub jakiejkolwiek skłonności naturalnej, to wszystko bowiem jest zwodnicze. Prawdziwy postęp w cnotach oceniaj ostrożnie i spokojnie z usiłowań, które ku Mnie czynisz, aby siebie samego wspaniałomyślnie zwyciężać lub zaprzeć. (…)

Do większej doskonałości zdążaj przez cnoty nadprzyrodzone i to gruntowne, pochodzące z łaski, które stają się mocne i doskonałe przez powtarzanie dobrych uczynków, wspaniale kwitną i przynoszą owoce na życie wieczne.

Nie zawsze dla ciebie lepsze jest to, co samo w sobie jest doskonałe, ale pożyteczniejsze dla ciebie jest to, co pochodzi z woli Bożej i w dążeniu do celu wspomaga cię przez prawdziwe cnoty.”  (Pierre Jean Aernoudt, Naśladowanie Najświętszego Serca Jezusowego)

 

Wpis: 27 czerwca godz.  9:50