Matka Boża jest szczególną Orędowniczką
dusz czyśćcowych. Jej pomoc jest przeogromna! Wielu świętych, jak Alfons
Liguori, Bernard czy Ludwik de Montfort, podkreślało wielką moc modlitwy Maryi w
uwalnianiu dusz czyśćcowych.
Maryja nieustannie wstawia się za
duszami czyśćcowymi u swojego Syna. Jako Matka Miłosierdzia prosi Jezusa o
skrócenie ich cierpień i wcześniejsze wejście do nieba. W objawieniach, np. św.
Brygidy Szwedzkiej, św. Katarzyny ze Sieny czy bł. Anny Katarzyny Emmerich,
Maryja ukazywała się jako Pocieszycielka dusz czyśćcowych, która przynosi im
ulgę — światło, nadzieję i duchowe ukojenie.
Maryja zachęca wiernych do modlitwy za
dusze w czyśćcu, np. przez Różaniec, ofiarę Mszy Świętej czy odpusty. W ten
sposób współpracujemy z Nią w dziele miłosierdzia wobec tych dusz. Każda
modlitwa za Jej wstawiennictwem np. „Pod Twoją obronę”, „Zdrowaś Maryjo”, Różaniec
przynosi im ulgę.
Maryja obiecuje opiekę tym, którzy Jej
się zawierzą. Jej obecność w chwili śmierci pomaga duszy przejść do życia
wiecznego i może złagodzić dalsze oczyszczenie w czyśćcu.
Znany jest tzw. przywilej sobotni, przy którym pragnę się zatrzymać chwilę… Otóż „Matka Boża zapewniła o wybawieniu z czyśćca tych, którzy nosząc Szkaplerz Karmelitański zachowają czystość według stanu i wierność modlitwie: „Ja, Matka, w sobotę po ich śmierci miłościwie przyjdę do nich i tych, których znajdę w czyśćcu, uwolnię i zaprowadzę ich na Górę Świętą życia wiecznego.”
Maryja, objawiając św. Szymonowi
Stockowi Szkaplerz (tj. wierzchnią część habitu zakonnego), obiecała wszystkim
odzianym Szkaplerzem szczególną pomoc i opiekę, nie tylko podczas ziemskiego
pielgrzymowania, ale także w chwili przejścia ku pełni wiecznej chwały.
Przywilej sobotni ma swój początek w
wizji, którą miał papież Jan XXII, w której Maryja obiecuje uwolnić w pierwszą
sobotę po ich śmierci z czyśćca dusze tych, którzy pobożnie nosili Szkaplerz.
Ponieważ w późniejszych wiekach poddawano w wątpliwość zarówno bullę papieską,
jak i przywilej sobotni, dlatego niektórzy papieże potwierdzali autentyczność
bulli i łaskę przywileju sobotniego: Klemens VII (w bulli Ex dementi, 12
VIII 1530), św. Pius V (w bulli Superna dispositione, 18 II 1566). Paweł V
w 1613 r. wskazał, że " błogosławiona Maria Panna pomoże duszom, które
pobożnie zmarły, a za życia nosiły Jej szatę..., podczas ich przejścia do
wieczności szczególnie w sobotni dzień (dzień, który Kościół poświęcił
błogosławionej Pannie)".
Papież Benedykt XIV wyraził wiarę w
prawdziwość wizji „przywileju sobotniego”, a tych, którzy poddają go w
wątpliwość, nazwał błądzącymi.
Św. Pius X przyznał „przywilej sobotni”
także dla tych, którzy noszą metalowy medalik.
Papież Pius XII, w liście z 1950 r. do
przełożonych generalnych obydwu gałęzi zakonu karmelitańskiego, wyraził się o
wspomnianym przywileju w następujących słowach: „Nie omieszka zapewne
Najczulsza Matka sprawić, aby Jej dzieci oczyszczające się z win w czyśćcu, jak
najszybciej za Jej przyczyną u Boga dostały się do niebieskiej ojczyzny, według
podania owego, zwanego przywilejem sobotnim.”
Warunki uzyskania tego przywileju: Dusze,
które będą praktykowały Komunię św. wynagradzającą w pierwszą sobotę miesiąca, pobożnie
nosiły szkaplerz karmelitański i żyły w łasce Bożej, będą przez Nią wybawione z
czyśćca w pierwszą sobotę po swojej śmierci.
To jeden z najbardziej znanych przejawów Jej szczególnej troski o dusze
oczyszczające się po śmierci.” (Źródło: Maryjni.pl)
Wpis: 5 listopada godz. 9:35
