Bądź pozdrowiony
święty Krzyżu,
który dźwigałeś
Chrystusowe Ciało!
Krzyżu koło
przydrożnej kapliczki…
Krzyżu ze szkolnej
klasy…
Krzyżu, co zdobisz
domowe ściany…
Krzyżu z Giewontu i z
Medjugorja,
co jaśniejesz
przedziwnym blaskiem…
Towarzyszu codzienności,
dni smutnych i
pomyślnych…
Krzyżu, sterniku
dobrych i jasnych dni…
Prowadzisz po
żegludze życia…
Krzyżu smutku,
udręki, przykrości,
dźwigasz me troski,
cierpienie i łzy…
Krzyżu, święty znaku
zbawienia…
Znaku ciszy i
miłości…
Znaku nadziei…
Zawsze przychodzisz z
niewiadomej strony…
I choć nieraz tak
trudny do uniesienia,
wyryj w mym sercu swe
święte znamię!
Bądź pozdrowiony
znaku polskiej wiary!
Pomagaj strzec tego
co święte!
Wskazuj drogę!
Bądź naszą siłą,
oparciem,
bądź naszą nadzieją!
Wpis: 14 września g. 10:30
