„Otwórz swoje drzwi Temu, który
przychodzi, otwórz twą duszę, rozszerz wnętrze twego umysłu, aby zobaczył
bogactwo prostoty, skarby pokoju, słodycz łaski. Rozszerz swe serce, wybiegnij naprzeciw
wiecznej światłości, „która oświeca każdego człowieka. (…) Bez wątpienia
prawdziwa światłość jaśnieje wszystkim. Jeśli jednak ktoś zamyka swe okno, sam
siebie pozbawia wiekuistego światła. Gdy więc zamykasz drzwi twego umysłu,
Chrystus pozostaje na zewnątrz. Wprawdzie zdołałby wejść, ale nieproszony nie
chce się wdzierać, nie chce zmuszać niechętnych. (…)
Szczęśliwy ten, do którego drzwi puka
Chrystus. Otóż drzwiami naszymi jest wiara, która jeśli jest mocna, zabezpiecza
cały dom. Przez takie właśnie drzwi wchodzi Chrystus. (…) Dusza więc ma swoje
drzwi, ma też swoją bramę. Przychodzi i puka do niej Chrystus, puka do drzwi.
Otwórz Mu: pragnie wejść…” (św. Ambroży)
Wpis: 7 lipca g. 7:30
