Witaj,FRANCISZKU!

Dzisiaj do naszej Ojczyzny przybywa Ojciec Święty Franciszek, a wraz z nim – wielka Boża radość, otucha i nadzieja… Trudno Go nie kochać, trudno nie podziwiać! Kroczy przez kraje świata, głosząc Chrystusowe miłosierdzie. Przyjaciel wszystkich ludzi, zwłaszcza ubogich, którzy żyją na marginesie… Wróg złości ludzkiej, przeciwnik agresji. Najsławniejszy w świecie ekolog, obrońca matki – Ziemi. Przybywa do nas na zaproszenie młodych z okazji świętowania ich Światowych Dni. Ale wszyscy liczymy na wielkie dobro, które rozsieje nie tylko w prastarej stolicy Jagiellonów, ale i po wszystkich krańcach ojczystych. Wierzymy, że obecność Jego Świątobliwości przemieni wiele serc, skruszy szerzącą się zatwardziałość, zbliży nas do Boga… Podobne oczekiwania towarzyszyły zawsze pielgrzymkom naszego Świętego Jana Pawła. Wierzymy, że i ta wizyta pozostawi trwały ślad w naszych sercach i umysłach!

Wpis: 27 lipca g. 9:00

Wszystkim Annom,

nie tylko znajomym z facebooka,

ale z całego świata

Anusiom, Aniom, Anulom, Aneczkom,

Hannom, Hanusiom, Haniom

życzę radosnego przeżywania każdego dnia,

każdej chwili życia,

które tak szybko przecież umyka.

Życzę również miłości i życzliwości

nie tylko od najbliższych,

ale od każdego spotkanego

na drodze życia człowieka.

Promieniujcie dobrem

na wzór Waszej patronki, św. Anny!

Bądźcie

słonecznymi promykami dla wszystkich!

Droga życia

Życie – to droga

wciąż w jednym kierunku…

Wciąż w górę, ku Bogu,

więc pnę się…

Karmię białym, świętym Chlebem,

co siłę daje wielką

i moc do znoszenia trudów…

Co krzepi w smutku

i krzyż nieść pomaga…

Biały kawałku Chleba,

jak wiele dla mnie znaczysz -

powtarzam codziennie…

Bo jesteś tak ważny,

tak święty i sercu bliski!

Nie tylko siłą obdarzasz,

ale inaczej świat widzieć pozwalasz…

Spotykam Cię codziennie

w małej świętej Hostii…

Biegnę do Ciebie,

z radością do serca przyjmuję…

Jesteś najmilszym Gościem!

Dziękuję Ci, Jezu!

Wpis: 26 lipca g. 10:05

Dobrego dnia, 

pełnego Bożej radości

 i miłości od bliskich i od tych dalszych również -

życzę moim wszystkim Przyjaciołom,

czytającym te słowa.

Niech każda chwila dnia 

będzie wypełniona nadzieją 

i ufnością w Panu!

Sursum corda!

Wpis: 25 lipca g. 7:25

O miłości raz jeszcze…

Miłość – to szczęście o różnym obliczu…

Bywa zachłyśnięciem,

bywa porażeniem,

bywa wielką radością,

szczęściem,

olśnieniem,

słońcem i wiatrem,

deszczem i śniegiem,

radością i smutkiem,

harmonią i niepokojem,

pewnością i zwątpieniem,

burzą i ciszą,

łzą i uśmiechem,

wzlotem i upadkiem,

śmiechem i cierpieniem…

I… samym dobrem równocześnie…

A… jeśli ta miłość błądzi gdzieś daleko

i nie chce zapukać do naszych drzwi?

Tuła się gdzieś po bezdrożach…

Z dala od naszych domów,

krąży obojętnie i trudno ją zaprosić

mimo otwartych drzwi…

Bo i tak bywa…

To co wtedy?

Zawsze jest z nami nasz Pan,

który niezależnie od czasu,

niezależnie od stanu naszego ducha,

niezależnie od pory roku – 

zawsze woła… wprawdzie nie-głośno,

ale bardzo delikatnie:

JA CIEBIE KOCHAM! 

I ta miłość

niechaj ci wystarczy za wszystkie inne…

Za te, do których tęsknisz,

o których marzysz,

których pragniesz

i o których śnisz…

Warto usłyszeć ten głos

pełen zachęty, dobroci i miłości…

Ten głos jest w nas – wsłuchajmy się…

Wpis: 23 lipca g. 18:00

Słuchając Chopina…

Płyną sobie nutki cicho i łagodnie,

mazurki, nokturny, sonaty, preludia…

A ja wędruję z Chopinem po łąkach…

Chłonę wiatru powiew, co muska wesoło…

Sycę się pięknem polnych kwiatów,

odwracam twarz ku słońcu,

co radosne promyki ku ziemi wysyła…

Zachwycam się rozpiętą na niebie tęczą,

co barwi łąki kolorów tysiącem…  

Kroczę polną dróżką, co wije się wstęgą…

U kresu dróżki mała kapliczka,

a w niej drewniana figurka…

To Matka Boska, 

dla której Chopin w niebie gra…

U stóp Jej wraz z mistrzem klękam

wsłuchuję w wieczorną ciszę…

Świerszcz cicho sonatę nuci…

I płyną nutki piękne, ciche, rzewne

i czyste, jak dziecięca łza…

Wpis: 22 lipca g. 10:30 

O Bożej radości raz jeszcze

„Smutek jest największym sprzymierzeńcem szatana, bo tą drogą, która wiedzie naprawdę do nieba jest radość.”(Św. Filip Nereusz).

Chrześcijanin - katolik nie powinien nigdy chodzić smutny, gdyż byłoby to oznaką braku nadziei i miłości do Chrystusa…

Wpis: 21 lipca g. 9:25

Kocham Różaniec!

Przesuwając paciorki różańca,

wpatruję się w ukochane oblicze Matki…

Wsłuchuję w pełne miłości słowa…

W tej miłości nabieram siły…

Nigdy w tę miłość nie wątpię …

Powierzam swe radości i troski…

Krzepnę w wierze…

Rosnę duchowo…

Czerpię radość, nadzieję i moc!

Dziękuję Ci, Najświętsza Panienko,

za ten RÓŻANIEC święty!

Bo te przedziwne paciorki

to Twoje matczyne ręce,

to Twoje kochające serce…

Z mojego pierwszokomunijnego pamiętnika…

     Poniższe słowa wpisał mój śp. Ojciec do pamiętnika w dniu mojej I Komunii świętej.

Czy trudno się modlić?

Może sądzisz,

że trzeba odmawiać długie pacierze,

aby się pomodlić?

Modlitwa jest taka prosta:

Ojcze nasz – 

przecież potrafisz powiedzieć!

Opowiedz twemu Ojcu w niebie

swoje troski i słabości,

jak chciałabyś Go kochać

i jak jesteś nieudolna…

Powiedz Mu, co cię gnębi…

Poproś o pomoc.

Wyznaj mu swoje słabości

i powiedz,

jak bardzo chciałabyś być lepsza…

Poproś Go o błogosławieństwo

dla siebie i dla swoich bliskich, 

dla wszystkich ludzi.

Twój Ojciec w niebie,

który mieszka i w twoim sercu,

pobłogosławi cię w swej dobroci.

I odejdziesz pocieszona

i umocniona do swoich obowiązków.

A myślą często wracaj do Niego!

 Od mojej I Komunii św. minęło tak wiele lat, a te słowa nic nie straciły na aktualności!

Wpis: 18 lipca g. 7:25

Znak Krzyża świętego

Czynimy go codziennie w różnych okolicznościach, najczęściej rozpoczynając modlitwę. To tak niewiele, a jednocześnie – bardzo wiele! Czy jednak zastanawiamy się nad znaczeniem tego pozornie niewielkiego gestu? Znak krzyża to znak przynależności do Boga, wypowiadamy go w Jego imię.  

Towarzyszy nam od urodzenia, kiedy to matka kreśli maleńki znak na czole ledwo urodzonego dziecka. Później błogosławi go w różnych okolicznościach, choćby przed wyjściem do szkoły, błogosławi w duchu każdy jego krok, prosząc Boga o szczęśliwy dzień, miesiąc, kolejne lata…

Staropolskim obyczajem znak krzyża robimy na świeżym chlebie przed posiłkiem.

Znakiem krzyża błogosławi nas kapłan w każdej Mszy świętej. W różnych okolicznościach towarzyszy nam znak Krzyża świętego… Zachował się stary zwyczaj żegnania się przed posiłkiem, przed podróżą – nie tylko samolotem, ale jakimkolwiek środkiem lokomocji.

Żegnając się, oddajemy się w opiekę Najwyższemu, wierząc, że nas ochroni przed złem, szczęśliwie poprowadzi do celu, że – choć niewidzialny – jest za nami i przy nas.

„Znak Krzyża świętego jest znakiem Bożej miłości do człowieka, powinien być także symbolem naszej miłości do Boga.” – mówi Carver Alan Ames. „Wykonując znak krzyża, zobaczmy wiszącego na nim Jezusa. Zobaczmy, jak bardzo nas kochał, skoro zszedł na ziemię, był torturowany, wyśmiewany i jak został uśmiercony za nasze grzechy. (…) Znak krzyża – to piękna modlitwa duchowa, jeśli będziemy ją odmawiać w miłości i prosić Ducha Świętego, żeby nam pokazał krzyż i Jezusa na nim.”

Wpis: 16 lipca g. 15:55   

Czekanie

Życie jest ciągłym czekaniem…

Na słońce, gdy deszcz pada…

Na deszcz, gdy zbyt upalnie…

Na lepsze dni, gdy smutek dokucza…

Na radość, co nie mija…

I lepszy czas, co tak szybko ucieka…

Na przyjaciela, co wesprze, wysłucha…

Na dobre słowo od kogokolwiek…

Słowo, co tchnie nowego ducha…

Na wiosnę zimą, gdy mróz dokuczy…

Na złotą jesień kolorami piękną…

I na radość prawdziwie wiosenną…

Czekamy ciągle na lepsze dni…

Ja też czekam…

Na Ciebie, Jezu,

Miłości moja,

Nadziejo…

O nic już nie pytam…

Bo wiem, że jesteś,

kroczysz tuż obok…

I to wystarczy

za wszystko!

Wpis: 14 lipca g. 20:00

Smutek? Czasami!

Czasami „puszczają” nerwy,

gdy problemów zbyt wiele…

Opuszcza nas święty spokój,

tracimy wewnętrzną radość

i znika wesele…

I trudno się odnaleźć

wśród spraw, sprawek, spraweczek…

I trudno znaleźć w sobie

choć ciszy kawałeczek…

Chodzi człowiek wśród smutków,

problemów końca nie widzi…

Płacz i złość nie pomaga…

I łez własnych się wstydzi!

Bezbronna wobec spraw trudnych

staję przed Tobą, Panie!

Ręce wyciągam w nadziei,

że zawsze patrzysz na mnie…

Że nie tylko patrzysz,

lecz uśmiechasz się do mnie…

I chociaż Cię nie widzę,

wiem, że jesteś, mój Panie!

Podaj pomocną rękę,

pociesz, ratuj w potrzebie…

O to me korne modły

zanoszę dziś do Ciebie!

I niechaj nigdy nie wątpię

W Twą obecność w mym życiu!

Niechaj wierzę, ufam i kocham

i wielbię w zachwycie…

Wpis: 12 lipca g. 9:20

Trwanie

Słońce na niebie słońce w sercu

gorące promyki muskające twarze

śpiew ptaków od wczesnego rana

Anioł Stróż na straży

dobrych uczynków i sumienia

święty pomocnik wsłuchany w rytm życia

kochany bliski i taki piękny

życie pełne niby-przypadków

bezradność wobec bólu istnienia

niby zwyczajnego a pełnego trudu

droga do kościoła pełna dobrych ludzi

Pan Jezus niewidoczny dla oczu

ale widoczny zawsze dla serca

pełen miłości dobroci pokory

ukryty codziennie w kawałku chleba

niewidzialna z Nim codzienna rozmowa

cisza której nic zmącić nie zdoła

święte trwanie

Wpis: 11 lipca g. 19:40

Różne mądrości zapożyczone od ludzi wielkich, średnich i małych…

Nigdy nie jest za wiele - dziękować!

Życzliwe spojrzenie i uśmiech więcej nieraz znaczą niż udany dialog.

Prawość wywodzi się z prawdy. Im człowiek więcej ma w sobie ducha prawdy, tym więcej ma prawości.

Człowiek rozwija się i doskonali nie przez unikanie obowiązków, lecz przez ich wypełnianie.

Źle czyni człowiek, jeśli poprzestaje na zadowoleniu z siebie i łatwo przyjmuje pochwałę ludzką. Ale również źle czyni, jeśli boi się krytyki i nagany.

Łatwo jest zmienić ustrój, trudniej - odmienić człowieka!

Życie trzeba przeżyć godnie, bo jest tylko jedno.

Wpis: 11 lipca g. 9:00

Gdy myślę „Chrystus”

Gdy myślę „Chrystus”,

przedziwne ciepło rozlewa się w mym sercu,

wilgotnieją oczy,

rodzą się dobre pragnienia…

Gdy myślę „Chrystus”,

widzę ręce kapłańskie,

w których biały chleb

przemienia się w Jezusowe Ciało…

Gdy myślę „Chrystus”,

mam przed oczyma każdą Komunię świętą,

co krzepi i daje tak wielką moc

i radość życia, i siłę, i dobroć…

Gdy myślę „Chrystus”,

rodzi się we mnie ogromna wdzięczność,

dla której braknie zwyczajnych słów -

za Jego obecność, za cierpliwość i miłość,

za odpuszczenie grzechów…

Gdy myślę „Chrystus”,

staję się lepszym człowiekiem,

bo wiem, że On jest ze mną,

patrzy na mnie,

pomaga się podnieść,

pozwala cieszyć się życiem…

I wreszcie…

Gdy myślę „Chrystus”,

widzę wszystkie dzieła Boże,

co tak radują oczy i serce,

i te w rozkwitającej wiośnie,

i w tej brzozie, co zmienia barwę, 

i w śpiewie ptaków, co budzą mnie o świcie,

i w tej nadziei,

co wraz z rozkwitem przyrody

rozkwita w mym sercu…

Wpis: 10 lipca g. 12:50

Psalm 8

O Panie, nasz Panie,

jak przedziwne jest

Twoje imię na całej ziemi!

Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.

Sprawiłeś,

że na przekór Twoim przeciwnikom

usta dzieci i niemowląt

oddają Ci chwałę,

aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.

Gdy patrzę na Twe niebo,

dzieło palców Twoich,

na księżyc i gwiazdy,

któreś Ty utwierdził:

Czym jest człowiek,

że o nim pamiętasz,

czym syn człowieczy,

że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go

niewiele mniejszym od aniołów,

uwieńczyłeś go czcią i chwałą.

Obdarzyłeś go władzą

nad dziełami rąk Twoich,

wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Owce i bydło wszelakie,

i dzikie zwierzęta,

Ptaki niebieskie i ryby morskie,

wszystko, co szlaki mórz przemierza.

O Panie, nasz Panie,

jak przedziwne jest

Twoje imię na całej ziemi!

Chwała Ojcu i Synowi,

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,

i na wieki wieków. Amen 

Wpis: 9 lipca g. 14:45