Nie zawsze jest nam do śmiechu,

nie zawsze do radości,

gdy nagle spadają smutki,

gdy piętrzą się trudności

i szare chmury przykrywają niebo,

niebo naszego szczęścia,

niebo naszej pogody,

niebo otuchy,

nadziei i wiary,

niebo – odblask Boga…

Trudno wykrzesać radość!

Trudno rozwinąć żagle,

odrodzić się w powiewie wiatru,

gdy męczy udręka…

I wtedy…

Uparcie wracam do myśli,

którą tak często wyrażam…

Przywołaj w pamięci Chrystusa!

To dar Nieba doniosły,

tak niesłychanie piękny!

To dar największy!

Przywołaj Go w swoim sercu!

Wpis: 25 czerwca godz. 9:25