I znowu wpatrujemy się w żłóbek
pełni tkliwego wzruszenia…
Niekiedy łezka zakręci się w oku,
bo Dziecię zstąpiło na ziemię…
Jednoczy ludzi, łączy ich serca -
spragnione ciszy, wewnętrznego pokoju!
Podnosi maleńką rączkę – błogosławi
i spogląda z miłością na Ciebie i na mnie…
I pyta: Czy pragniesz zmienić swe życie?
Wszak moje przyjście tak ważne:
uczę miłości, pokory, nadziei…
Ja – Bóg – rodzę się w stajni,
byś wiedział, że nie pierwsze miejsce
czyni Cię wielkim,
lecz skromne miejsce ostatnie!
Ucz mnie, Dzieciątko Kochane,
wskazuj mi drogę do niebios progów…
Pomóż odnaleźć swą przestrzeń
pośród współczesnych bogów!
Abym nie tylko umiała się wzruszyć
Twoim widokiem przedziwnym,
ale chciała swe serce skruszyć
i przyjmować Cię zawsze z miłością i wiarą…
Chrystusowej Miłości
płynącej z betlejemskiego żłóbka
życzę moim wszystkim Przyjaciołom,
którzy tak wiernie i życzliwie
towarzyszycie mi
towarzyszycie mi
przez ponad cztery lata!
Janina Pelczar
Wpis: 24 grudnia 2015 g. 10:00
