Idę wraz z Tobą, Panie,
krętymi ścieżkami życia…
Potykam się o kamienie…
Podążam z trudem,
lecz nie ustaję…
Wołam Cię, gdy mi ciężko,
z Tobą się smucę, z Tobą raduję…
Tobie powierzam me troski,
z Tobą trwam w serca ciszy…
Do Ciebie wyciągam me ręce, gdy tonę…
Składam me dłonie w serdecznej podzięce
za wszystko, co zsyłasz…
Za słońce i deszcz ulewny…
Za
wichry i burze srogie…
Za każdy dzień…
Za każdą Mszę świętą…
Za każdą spowiedź, gdy odpuszczasz
grzechy…
Także za krzyż,
który pozwalasz nieść z Tobą…
Kocham Cię, Jezu!
Jakkolwiek by Cię nie nazwać,
nigdy nie oddam mych uczuć!
I ciągle będzie mało…
I ciągle brak słów,
by oddać mą miłość i wdzięczność -
za ciężki Krzyż Twój, za Twoją drogę,
bo mogę – choć w małym stopniu
przejść nią wraz z Tobą…
