środa, 14 lutego 2024

O Popielcu raz jeszcze!

 

Posypana szarym popiołem

wracam sobie z kościoła,

zadumana nad własnym życiem,

skupiona nad jego biegiem

i nicością ludzkiego bytu,

z pytaniem, co dobrem, a co jest grzechem…     

Te wszystkie poważne refleksje

radość jednak przewyższa!

Bo wracam z mym Panem do domu.

Napełniona Bożą radością,

rozglądam się wokoło,

uśmiecham się do wszystkich,

także do wróbli, co skaczą po dachach

i wesoło przywołują wiosnę…

Czuję jej zapach, w wyobraźni ją witam

i … z wielką tęsknotą pytam,

kiedy zawitasz…

Nie ociągaj się, Wiosno,

przyjdź, napełnij świat wesołą zielenią.

Nie pozwól, by moja radość,

radość, która jest w sercu,

przyćmiła twoją urodę!

 

Wpis: 14 lutego godz. 19:30