Ojca Pio zna cały świat. Nic dziwnego! Był nie tylko święty, ale i niezwykle mądry, niedościgniony w miłości Boga. To dla Niego przez pięćdziesiąt lat znosił nieopisany ból stygmatów, wynagradzając za grzechy ludzkości. Ale był też niezwykłym psychologiem; potrafił przejrzeć człowieka na wylot, nic nie umknęło mu z relacji każdego, kto przystępował do spowiedzi. Ale – mimo że niekiedy potrafił być bardzo surowy, wręcz nieprzyjemny – ludzie garneli się do jego konfesjonału. Tym wstępem pragnę przekonać niedowiarków (bo i tacy są!) i zachęcić wszystkich bez wyjątku do wsłuchania się w jego cenne wskazania:  

„Nie odkładajmy do jutra tego, co możemy zrobić dzisiaj. (…) Weźmy się zatem do pracy i zacznijmy gromadzić duchowe skarby, ponieważ tylko ten czas, który ucieka, jest naszą własnością. Jakże cenną wartością jest czas! Szczęśliwi ci, którzy potrafią go dobrze wykorzystać, ponieważ w dniu sądu wszyscy będą musieli ściśle zdać z niego sprawę przed Najwyższym Sędzią. Gdyby wszyscy mogli zrozumieć, jak wielką wartością jest czas, to na pewno każdy zdobywałby się na ogromny wysiłek, aby go wykorzystywać w sposób godny pochwały!

A przecież z każdej minuty, z każdego poruszenia łaski Bożej, z każdego Świętego natchnienia, z każdej okazji, którą nam dano do tego, aby czynić dobrze, będziemy musieli się bardzo dokładnie rozliczyć."

„Zawsze powinniśmy zachowywać nienaruszonymi dwie cnoty, a mianowicie: łagodność wobec bliźniego i świętą pokorę przed Bogiem.”

„Nie wstydź się Chrystusa i Jego nauki!”

„Starajmy się, aby służyć Panu Bogu z całego serca i z całej woli. Wówczas On da nam więcej, niż na to zasługujemy.”

 

Wpis: 1 lutego godz. 9:33