Idzie WIOSNA, nieśmiało rozglądając się
wokół…
Budzi do życia parki, ogrody i las.
Lekkim powiewem muska twarze
i szepce: czas przebudzenia, nadszedł
czas!
Jeszcze w szarej sukience,
jeszcze bez wianka na głowie,
jeszcze niepewna swego miejsca
i miejsca wśród ludzi, w ich sercach.
Wyciąga lękliwie ramiona
do Ciebie i do mnie, do wszystkich!
Przyjmijmy ją z wielką radością,
by zamieszkała wśród nas –
Wiosna naszych marzeń i snów!
Wpis: 13 lutego godz. 9:00
