Pierwszy czwartek miesiąca,
jakże ważny dzień w życiu Kościoła! Pamiątka ustanowienia Najświętszego Sakramentu.
Powtarzam w cichości serca:
Mały kawałku Chleba, jak wiele dla mnie
znaczysz! Bez tej świętej obecności cóż warte byłoby życie!
Hostio przenajświętsza,
lśniąca najczystszą bielą,
tak niepozorna a taka wielka,
lśnisz bielą na ołtarzu…
W kapłańskich dłoniach
przemieniasz się w Chleb Życia!
Jesteś moją siłą w zmaganiach…
Jesteś bezgraniczną radością…
Jesteś moją największą miłością…
Zamykam Cię w skrytości serca
i wielbię w najgłębszej ciszy…
Ciągle mnie zachwycasz
i – wierzę, że mnie słyszysz,
Jezu, ukryty w kawałku Chleba!
Wystarczy, że jesteś, że słuchasz…
Niewiele mówić potrzeba…
Za wszystko mi wystarczasz!
Bo Twoja miłość tak wielka,
Twa dobroć nieogarniona
Twa przyjaźń święta i piękna!
Kocham Cię , Jezu!
Hostio Jezusowa
bądź uwielbiona!
