Idzie
WIOSNA, nieśmiało rozglądając się wokół…
Budzi
do życia parki, ogrody i las…
Lekkim
powiewem muska twarze
i
szepce: czas przebudzenia, nadszedł czas!
Jeszcze
w szarej sukience,
jeszcze
bez wianka na głowie…
Jeszcze
niepewna swego miejsca
i
miejsca wśród ludzi, w ich sercach…
Wyciąga
lękliwie ramiona
do
Ciebie i do mnie, do wszystkich…
Przyjmijmy
ją z wielką radością,
by
zamieszkała wśród nas…
Wpis: 28 lutego godz. 10:49
