Cyprian Kamil Norwid  Krzyż i dziecko

„Ojcze mój, twa łódź

Wprost na most płynie —

Maszt uderzy!… Wróć!

Lub wszystko zginie.

Patrz, jaki tam krzyż,

Krzyż niebezpieczny!

Maszt się niesie wzwyż,

Most mu poprzeczny”.

„Synku, trwogi zbądź!

To znak zbawienia;

Płyńmy, bądź co bądź!

Patrz, jak się zmienia!

Oto wszerz i wzwyż

Wszystko toż samo”.

 „Gdzież się podział krzyż?”

„Stał się nam bramą!”

Ten piękny wiersz otrzymałam od mojej przyjaciółki Róży – z serdeczną dedykacją. Jakże głęboki ma sens!