Michel Quoist – to francuski duchowny katolicki i pisarz, zmarły w 1997 roku. Jego słowa ciągle budzą zachwyt (nie tylko mój!) i wciąż kierują nasze myśli w stronę Prawdy i Dobra. Oto kilka z nich…

 

*PRZYJACIELU, usiądź sobie, a ja ci opowiem... Słuchaj sercem, w przeciwnym razie usłyszysz tylko szmer słów, ale nie zakosztujesz ich smaku ...

 

*Najgłębszym pragnieniem w sercu każdego człowieka, przed pragnieniem życia, jest pragnienie kochania i poczucie, że jest się kochanym. Tam jest prawdziwy głód człowieka ..."

 

*Nadejdzie dzień, gdy zrozumiesz, że umrzeć to nie znaczy przestać żyć, ale zaprzestać kochać...

 

*Dlaczego niektórzy ludzie wstydzą się łez? Za każdym razem - niestety rzadko - gdy moje oczy wypełniały się łzami, doznawałem ulgi i gdzieś we mnie rozkwitały jakieś nowe kwiaty ..."

 

*Otóż nikt nie może objawić się przed sobą, jeśli nie objawi się przed kimś innym uważnym i kochającym ...

 

*Zrozumiałeś teraz, że miłość jest pierwsza w sercu człowieka i że człowiek jest zdolny do poświęcenia swojego życia, aby żyła miłość. Gdy ty, obolały i zamknięty w swojej wieży z kości słoniowej, znosisz burze, to dlatego, że jesteś sam niezdolny do mówienia, okrutnie pozbawiony miłości ...

 

*Marzyli o spotkaniach, ale jedno i drugie mówiło: chciałam go zabrać do siebie, ale on chciał zabrać mnie do siebie. I on, i ona pozostali u siebie połączeni marzeniem ...

*Może przyjdzie dzień, że nie będę mógł długo rozmawiać z tobą. Wtedy ci powiem. Ale zapamiętaj, że nigdy mi nie przeszkadzasz. Czas, który ci daję, będzie czasem dla ciebie. Trochę mojego życia dla ciebie ...

 

*Zabijając miłość, zabijamy życie...

 

 

Wpis: 1 kwietnia godz. 9:32