W pierwszą niedzielę Adwentu
rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, to znaczy nową drogę Ludu Bożego z Jezusem
Chrystusem, naszym Pasterzem, który prowadzi nas w dziejach, ku wypełnieniu
Królestwa Bożego. Dlatego dzień ten ma szczególny urok, pozwala nam doświadczyć
głębokiego poczucia sensu historii. Odkrywamy na nowo piękno tego, że wszyscy
jesteśmy w drodze: Kościół, ze swoim powołaniem i misją, i cała ludzkość,
narody, cywilizacje, kultury - wszyscy w drodze na drogach czasu. (…)
Ta podróż nigdy się nie kończy. Tak jak
w życiu każdego z nas zawsze trzeba wyruszać na nowo, podnieść się, odnajdywać
na nowo poczucie celu naszego istnienia, tak też wielka rodzina ludzka musi
zawsze odnawiać wspólną perspektywę, ku której zdążamy. Perspektywę nadziei, by
dokonać dobrej podróży! Okres Adwentu, który na nowo rozpoczynamy, przywraca
nam perspektywę nadziei - nadziei, która nie zawodzi, ponieważ opiera się na
Słowie Bożym. Nadzieja ta nie zawodzi, bo Pan nigdy nie zawodzi! On jest
wierny! On nie zawodzi! Odczujmy, pomyślmy o tym pięknie!
Wzorem takiej postawy duchowej, tego
sposobu bycia i podążania drogą życia jest Maryja Panna. Prosta wiejska
dziewczyna, która nosi w sercu całą nadzieję Boga! W jej łonie, nadzieja Boga
przyjęła ciało, stała się człowiekiem, stała się historią: Jezusem Chrystusem.
Jej Magnificat jest kantykiem wędrującego Ludu Bożego, wszystkich ludzi, którzy
pokładają nadzieję w Bogu, w moc Jego miłosierdzia. Dajmy się Jej prowadzić w
tym czasie oczekiwania i aktywnego czuwania, bo Ona jest matką, wie jak nas
prowadzić!
Wpis: 2 grudnia g. 9:20
Wpis: 2 grudnia g. 9:20
