Pod takim tytułem ukazała się całkiem
niedawno książka będąca wyborem myśli ks. Jana Twardowskiego na każdy dzień,
taki zresztą nosi podtytuł. Mój ukochany poeta (myślę, że nie tylko mój
ukochany!) właśnie skończyłby sto lat. Kończy je w niebie i tam zapewne tworzy
kolejne wiersze, pogłębione o
bezpośrednią bliskość Boga… Uśmiecha się dobrotliwie i z sobie tylko właściwym poczuciem
humoru przygląda się z wysokości niebieskich światu… Patrzy, uśmiecha się i
dziwi… Dziwi się brakowi miłości, beztrosce człowieka, zadufaniu, zapatrzeniu
we własne ego… Myślę, że właśnie stamtąd pragnie nam ks. Jan przekazać tę
głęboką myśl: Wszystko zostało nam darowane!
Nie zamierzam napisać recenzji książki,
ks. Jan rekomendacji nie potrzebuje! Pragnę zatrzymać się nad tytułem – niezwykle
wymownym i wartym głębszego zastanowienia. Czy mamy czas, by zastanowić się nad
niezwykle głęboką treścią tego słowa? Czy w ogóle się chcemy się zastanowić? I wreszcie
trzecie pytanie: Czy naprawdę wierzymy, że wszystko zostało nam podarowane!
Te słowa doskonale wpisują się w
poprzednie rozważania o mądrości. Bo trzeba naprawdę wielkiej, Bożej mądrości,
by dostrzec, że nic nie mamy sami z siebie, ale wszystko zostało nam
podarowane, począwszy od życia… Jakże często słyszymy słowa pełne przechwałki:
Dokonałem tego własnymi rękoma! Nie dokonałbyś tego, gdyby Pan Bóg nie obdarzył
cię rozumem, zdrowymi rękoma…
Cóż masz, czego byś nie otrzymał! A jeśliś
otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał.” (I List do
Koryntian)
