Spostrzeżenia Ks. Józefa Pierzchalskiego o mądrości

"Jakie są zewnętrzne przejawy mądrości?

 

     Najpierw mądrość winna się przejawiać w słowach człowieka, wypowiadanych zwłaszcza w sytuacjach konfliktowych; mądrość je uspokaja i rozładowuje. Może się ona ujawniać w napominaniu błądzących, choć niekiedy więcej osiąga się milczeniem. Jest tu miejsce na zasadę umiarkowania, według której człowiek mądry mówi tyle, ile trzeba mówić, i wtedy, kiedy trzeba. Człowiek mądry nie zabiega o uznanie ze strony otoczenia i nie schlebia innym dla osiągnięcia korzyści materialnych. Człowiek nie może być mądry, jeśli jest obciążony nieprawością i jego życie nie jest należycie uporządkowane. Za wszelką cenę należy się więc wystrzegać grzechu, który sprowadza nieszczęścia.

    Zła można uniknąć, przyjmując napomnienia i pielęgnując w sobie bojaźń Bożą. Mądrości zawsze towarzyszy pobożność, karność, roztropność, a zatem takie wartości, które winny być w człowieku. Jednym z ważnych sprawdzianów posiadania mądrości jest kultura towarzyska, którą można łatwo rozpoznać po śmiechu, obyczajach, a zwłaszcza po mowie. Mądrość ludzką poznaje się według zasady: „Serce głupców jest w ich ustach, a ustami mędrców jest ich serce”.

    Jakie są dary mądrości? Mądrość jest zawsze blisko człowieka i wychodzi naprzeciw tym, którzy jej pragną. Trzeba ją jednak umiłować, pragnąć jej, myśleć o niej, trudzić się dla niej i prawidłowo postępować. Początkiem mądrości jest poznanie prawdy, a to płynie z miłości, miłością jest przestrzeganie praw (mądrości), wierność prawom jest rękojmią niezniszczalności, zaś niezniszczalność zbliża do Boga. (…) Duch mądrości jest siłą udzielaną człowiekowi sprawiedliwemu przez Boga, aby mógł osiągnąć prawdziwą mądrość, czyli zawsze dobrze postępować. Mądrość jest „tchnieniem mocy Bożej i przeczystym odbiciem chwały Najwyższego”; jest ona także „odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Bożego i obrazem Jego dobroci”. Mądrość jest jedna, a wszystko może, jest niezmienna, a wszystko odradza. Wstępuje ona w dusze święte (czyste, bojące się Boga, czyni z ludzi przyjaciół i proroków Boga. Rządzi ona wszystkim i panuje nad wszystkim z dobrocią.

    Zasadniczym motywem poszukiwania mądrości przez człowieka, jest jego związek z Bogiem. Ponieważ towarzyszy samemu Bogu, który ją miłuje, ma udział w Jego wiedzy i zna Jego dzieła. Od niej więc pochodzi bogactwo, ona kieruje życiem ludzkim, uczy godnego życia, zna przeszłość i przyszłość, rozpoznaje znaki czasu i przewiduje następstwa zdarzeń. Bez mądrości żaden człowiek nie potrafi zgłębić zamiarów Boga, bo to przekracza naturalne możliwości człowieka.”

Ks. Józef Pierzchalski SAC