Boże Ciało to
jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. Jest to
celebra Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – cudu przemiany
konsekrowanego chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Święto
eucharystyczne przypadało w tym okresie zwyczajowo w Wielki Czwartek,
w czasie którego – zgodnie z tradycją ewangeliczną – Jezus po raz
pierwszy dokonał przemiany chleba i wina w swoje Ciało i Krew.
Uroczystość ta
znana jest od początku chrześcijaństwa, ale minęło tysiąclecie zanim kult
powstał i zadomowił się w Kościele katolickim. Zwyczaj obchodzenia
święta Bożego Ciała datowany jest na XIII w., kiedy to na Soborze Laterańskim
IV (1215) przyjęto dogmat o transsubstancjacji, czyli przemianie
substancji chleba i wina w ciało i krew Chrystusa
z zachowaniem ich naturalnych przypadłości, takich jak smak, wygląd, forma
itp. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia święta były objawienia, jakich doznała
przeorysza zgromadzenia augustianek w Mont Cornillon koło Liege, wówczas
szesnastoletnia dziewczyna (później bł. Julianna z Cornillon). Według
źródeł historycznych, miało to miejsce około 1207 r. Zgodnie z tradycją
hagiograficzną dopiero kilkanaście lat później, w 1245 r., św. Juliannie
ukazał się Chrystus, który w widzeniu domagał się ustanowienia święta
Eucharystii w pierwszy czwartek po święcie Trójcy Przenajświętszej. Po tych
zdarzeniach, bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała,
najpierw dla diecezji Liege. On też poprowadził pierwszą procesję ulicami
miasta.
Warto
przypomnieć, że Juliannę oskarżano o herezję, dlatego decyzję
o uchwaleniu święta Bożego Ciała w diecezji Liege uznano za
przedwczesną i zaprzestano jego obchodów.
Do ostatecznego
uznania święta Bożego Ciała za ogólno-kościelne
Urbana IV skłonił jednak dopiero cud eucharystyczny, jaki miał miejsce
w Bolsenie (w środkowych Włoszech) w 1263 r. W czasie jednej
z Mszy, podczas przemienienia, odprawiający kapłan zauważył, że
z konsekrowanej hostii wprost na leżący na ołtarzu korporał zaczynały
spadać krople krwi. Poplamiona krwią chusta została przesłana papieżowi, który
w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV umieścił
relikwię w tamtejszej katedrze i rozpoczął starania nad ustanowieniem
święta Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa obowiązującego dla całego
Kościoła katolickiego. Stało się to 11 sierpnia 1264 r. na mocy jego
bulli Transiturus de hoc Mundo.
W październiku
tego samego roku papież zmarł, a o uroczystościach święta Bożego Ciała
zapomniano. Przypomniał o nim papież Klemens V dopiero w 1314 r.,
a uroczystość ostatecznie zatwierdził Jan XXII, poprzez włączenie bulli
z 1264 r. do zbioru praw kanonicznych, tzw. Klementyn, i nadał
postanowieniu Urbana IV moc obowiązującą. W 1389 r. papież Urban VI
wliczył uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi w poczet głównych
świąt Kościoła.
W Polsce jako
pierwszy w 1320 r. wprowadził to święto w diecezji krakowskiej bp
Nankier. Jednakże za święto obowiązujące wszystkie diecezje polskie uznał
je dopiero synod gnieźnieński z 1420 r. Od końca XV w. przy okazji tego
święta udzielane jest błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.”(Źródło: Czytelnia:
święta, zwyczaje, obyczaje i obrzędy ludowe) cdn…
