Gdy spogląda z miłością na ziemię,
gdy maluje niebo siedmiobarwną tęczą;
gdy zapala słońce swą ręką
wszechwładną,
witając dzień wraz z tobą i ze mną.
Gdy gasi słońce u schyłku wieczora
i gdy gwiazdy rozsiewa na nieboskłonie.
Gdy deszczem skrapia łany zbóż
złocistych…
Gdy ożywia lasy, pola i ogrody wiosną;
gdy patrzy z nieba, jak ludzi wielka
rzesza
w niedzielny poranek do kościoła
śpieszy.
Gdy pędzlem Boskiej wyobraźni maluje
pejzaże.…
Gdy Chleb biały we Mszy podaje nam w
darze!
Gdy gospodarz ręką spracowaną wiosną
zboże sieje;
gdy maleństwo przy boku matki radośnie
się śmieje…
Gdy mamy radość w sercu i gdy ogarnie
trwoga…
Czy widzisz, jak często Pan Bóg się
uśmiecha?
Uwierz, uwierz człowieku, w miłość swego Boga!
