„Lanciano jest średniej wielkości
miastem o starożytnych rzymskich korzeniach, położonym w środkowych Włoszech w
regionie Abruzja, w pobliżu Adriatyku. Cud
eucharystyczny w tej miejscowości miał miejsce w VIII wieku w
małym kościele poświęconym św. św. Longinowi i Domicjanowi. Świątynia została
powierzona małej grupie mnichów obrządku wschodniego z zakonu bazylianów. Zgodnie
z zapisami pewien kapłan zwątpił w realną obecność Jezusa w Eucharystii. Podczas
odprawiania Mszy świętej, gdy tylko wypowiedział słowa konsekracji, hostia
została przemieniona w Ciało Jezusa, a wino w Jego Krew.
Po niedługim czasie krew zakrzepła w
pięć grudek o nieregularnym kształcie. Relikwie cudu eucharystycznego przechowywane były w
kościele pw. św. Longina do czasu zakończenia budowy kościoła św. Franciszka. W
1920 roku zostały umieszczone za głównym ołtarzem, gdzie pozostają do dziś. (…)
Po wejściu do
głównej nawy wzrok zwiedzającego natychmiast przykuwa to, co znajduje się za
głównym ołtarzem. Pod monumentalnym marmurowym cyborium widzimy okazałe
marmurowe tabernakulum, w którym znajdują się relikwie cudu eucharystycznego. Całość jest ukryta za wysokim, majestatycznym, ciemnym
welonem. (…)
Relikwie można
zobaczyć z bliska – prowadzą do nich schody. Relikwię Ciała Pańskiego
przechowuje się w kunsztownej srebrnej monstrancji wykonanej przez
neapolitańskiego artystę na początku XVIII wieku. Grudki krwi znajdują się
natomiast w XVII-wiecznym kielichu z kryształu górskiego. (…)
W przypadku
cudu eucharystycznego z Lanciano hostia ma kształt okrągły i jest podobna
wielkością do dużej hostii używanej podczas Mszy św. Jest płaska, choć uważa
się, że kiedyś miała kształt serca.(…)
W listopadzie 1970 roku, na prośbę
arcybiskupa Lanciano i za zgodą Watykanu, franciszkanie poddali relikwie
badaniu naukowemu. Zadanie to zostało powierzone prof. Odoardo Linoliemu ze
szpitala w Arezzo, profesorowi anatomii, histologii, chemii i mikroskopii
klinicznej. Naukowcowi pomagał profesor Ruggero Bertelli 4 marca 1971 r.
ukazała się szczegółowa relacja z przeprowadzonych badań. Oto główne wnioski:
Relikwia jest
ludzkim mięśniem sercowym składającym się z tkanki mięśni prążkowanych
śródsierdzia.
W zachowanym
ciele znajdują się różne części serca: śródsierdzie, wsierdzie, nerw błędny i
lewa komora serca o dużej grubości mięśnia sercowego. Krew jest krwią ludzką:
analiza chromatograficzna wykazała to z całą pewnością. Ciało i krew były
ludzkie i w obu próbkach odnaleziono ślady tej samej grupy krwi – AB. Nie było
śladu soli ani substancji konserwujących stosowanych w starożytności do
balsamowania lub mumifikacji."
Wpis: 15 listopada godz. 16:25
