O wiośnie w końcu lata...

Witam słonecznie w piękny sierpniowy poranek,

gdy wszystko kłania się Bogu,

a ptaki z radością wyśpiewują Mu
hymn miłości i uwielbienia…

Nieuchronnie zbliża się jesień,

lecz w sercu wciąż wiosna…

Pełna uniesień i marzeń…

Pogodna i barwna …

Może śmiesznie jest mówić o wiośnie u schyłku lata,

gdy opustoszały pola,
odlatują bociany,

dzikie gęsi szykują się do zamorskiej wyprawy,

a drzewa zaczynają gubić swe liście…

Może…, ale warto zachować w sercu, co urzeka,
napawać się pięknem -

dziełem Boga…

Czuję się cząstką przyrody!

Łowię szept kwiatów i drzew…

Wsłuchuję się w głosy ptaków…

Siadam na ławeczce, przeglądam się
w lustrze mojej wyobraźni

i rankiem podążam śladami rosy,

która znaczy kryształowymi kropelkami

płatki wciąż jeszcze zielonych listków…
W moim małym ogrodzie skaczą wesoło sikorki,

kosy stroją swe skrzypki,
krzyczą szare wróble,
maszeruje dostojna sójka;
wrony skrzeczą radośnie...

Staję koło starej brzozy

I powtarzam za góralskim poetą:

Trawo kołysana wiatrem,
trawo tulona śpiewem Bożym,
naucz mnie jak ty
klękać i chylić się
w podzięce
przed obliczem Najwyższego...

Świerku tańczący w rytm
Bożego bluesa,
naucz mnie wielbić wielką miłością
unosząc ręce,
jak ty swoje złoto-zielone gałęzie
ku niebu...

Błękicie nieba
wraz z tańczącymi po tobie
białymi płatkami chmur,
naucz mnie z pokorą i pokojem
wypatrywać Świętej Nadziei...
Naucz mnie leśny ptaku
cieszyć się Jego obecnością! (Damian Ptak)

Nadchodzi nieubłaganie jesień i powoli zmienia się
pejzaż mojego ogrodu…

Trwają jeszcze wiosenne marzenia, 

przybierając postać astrów, rudbekii i więdnących róż…

Ale – czy kojarzą się ze smutkiem? Wcale!

Życzę Wszystkim, aby w ich sercach i głowach królowały zawsze wiosna i lato.

To pozwala trwać w wewnętrznym pokoju
i harmonii ze światem...