Nie wiem, kto jest autorem tego pięknego wiersza, ale przypominam go sobie bardzo często. Mój Ojciec wpisał mi go do "Złotej księgi" z okazji Pierwszej Komunii św. Posłuchajcie…

Choćbyś przeszedł świat dokoła,
Znalazł szczęścia  uśmiech rzadki,
Nikt zastąpić ci nie zdoła
Ukochanej twojej matki.

Nikt tak dobrze nie rozumie,
Nie ukoi tak w rozterce,
Jako ona jedna umie

Swego dziecka odczuć serce.

Tylko ona jedna zgadnie
I wyczyta z źrenic głębi
Każdą boleść w duszy na dnie,
Każdy smutek, który gnębi!

Toteż póki matka żyje,
Póki słodko z tobą gwarzy,

Niech twe serce dla niej bije
I miłością niech ją darzy!