„Kiedy dusza zbliża się do mnie z ufnością, napełniam ją takim ogromem
łask, że sama w sobie tych łask pomieścić nie może, ale promieniuje na inne
dusze. (...) Łaski Mojego Miłosierdzia czerpie się jedynym naczyniem, a jest
nim ufność. Im więcej dusza zaufa, tym więcej otrzyma. Wielką Mi pociechą są
dusze o bezgranicznej ufności, bo w takie dusze przelewam skarby swych łask.”
„Najmilsza mi jest ta dusza, która wierzy mocno w dobroć moją i zaufała mi
zupełnie; obdarzam ją swoim zaufaniem i daję jej wszystko, o co prosi.” (Dz.
453)
