Bez tej miłości można żyć…

      Lubię wracać do  tych słów  Wisławy Szybmorskiej… To bardzo piękny wiersz, głęboki w swej treści, wiersz, który każdemu z nas stawia pytanie o jego miłość do ojczystej ziemi… Jaka ona jest? Czy w ogóle jeszcze jest?
 
    To pytanie, które dotyka naszej Ojczyzny, ja często kieruję ku innej wartości… I pytam…

Czy można żyć bez miłości Chrystusowej?

Czy można istnieć bez Jego promieni,

co rozświetlają mroki życia?

Czy można żyć bez ciepła Jego świętych rąk,

co tulą do serca?

Bez dobrych i czułych słów, co koją smutki?

Bez absolutnej pewności,

że Jezus mnie kocha i zawsze pomoże…

Bez tego kawałka  białego Chleba,

co karmi duszę…

Bez tej wewnętrznej ciszy, która tak potrzebna…  

Bez słów uwielbienia i podzięki za Jego dobroć… 

Bez świadomości, że On jest, że czeka –

zawsze, cierpliwie… 

Czy można żyć bez miłości Chrystusowej -

pięknej, serdecznej i łaskawej,  

wybaczającej,  

nieogarnionej…
 

Pytam raz jeszcze –  

czy bez tej miłości można żyć? 

Pewnie i można, ale nie można owocować –  

miłością, pięknem duszy i dobrem!


Bez tej miłości bardzo trudno żyć!