„Adwent
jest synonimem nadziei: nie daremnym oczekiwaniem na jakiegoś bezosobowego
boga, lecz konkretną i niezawodną ufnością w powrót Tego, który już raz do nas
przyszedł, «Oblubieńca», który swoją krwią przypieczętował zawarte z ludzkością
wieczne przymierze. Jest to nadzieja, która pobudza do czujności, cnoty
wyróżniającej ten szczególny okres liturgiczny. Do czujności w modlitwie,
ożywianej pełnym miłości oczekiwaniem; czujności wyrażającej się w dynamice
konkretnej miłości, której towarzyszy. Z takimi uczuciami wspólnota
chrześcijańska wchodzi w czas Adwentu, zachowując duchową czujność, aby lepiej
przyswoić sobie przesłanie słowa Bożego.” Rozważanie przed modlitwą «Anioł
Pański», 2 grudnia 2001
Wpis: 11 grudnia godz. 14:54
