J.
A któż to, Księże Tomku, teraz nadchodzi?
Bo
nie ukrywam – bardzo mnie to obchodzi!
Grono
wprawdzie nieco mniejsze, ale jakże ważne!
W
białych tunikach – twarze ich poważne…
Ręce
pobożnie złożone ku niebu się wznoszą…
Ks. T. Oni Pana Jezusa chorym co niedzielę noszą.
To
ci, co przy kapłanie stoją – szafarze!
Ludziom
Chrystusa ofiarują w darze!
Wielka
to rola, wielka i święta!
J. Dla zwyczajnego człeka godność niepojęta!
Ks. T. Tak, to prawda, prawda niezbita, oczywista!
Każdy
z nich – to Boży altruista!
Życzmy
im zatem nieustannej z nieba pomocy,
Niech
Chrystus szczególną opieką ich otoczy!
ANIOŁ:
Koło żłóbka miejsce zająć prosimy!
Wszyscy
tu na pewno się pomieścimy!
Kolęda
Do szopy, hej, pasterze!
Ks. T. Za szafarzami bardzo liczna znów rzesza
do
żłóbka ze śpiewem radosnym pośpiesza…
Młode
serca, buzie uśmiechnięte
na
czele z Bartkiem i Dominikiem świętym!
Stroje
ich piękne, brązowe do ziemi,
na
wierzchu komża się bieli…
J. Znamy ich, znamy, stoją najbliżej ołtarza,
gdzie
Pan Jezus szczodrze łaskami obdarza.
Kochani
chłopcy, pełni gorliwości,
a
nade wszystko do Jezusa – miłości…
Ks. T. Błogosław im, Kochane Dzieciątko maleńkie!
Daj
im głęboką wiarę, podpowiadaj myśli święte!
Napełnij
serca szczerym, Bożym zapałem!
Chroń
nieustannie przed zła nawałem!
Zapalaj
serca wciąż świeżą światłością,
Przytul
do serca z czułą miłością!
ANIOŁ:
Koło żłóbka miejsce zająć prosimy!
Wszyscy
tu na pewno się pomieścimy!
Kolęda
Gdy śliczna Panna
