Bądź
pozdrowiony, święty Krzyżu,
który
dźwigałeś Chrystusowe Ciało!
Krzyżu
koło przydrożnej kapliczki…
Krzyżu
ze szkolnej klasy…
Krzyżu,
co zdobisz domowe ściany…
Krzyżu
z Giewontu i z Medjugorja,
co
jaśniejesz przedziwnym blaskiem…
Towarzyszu codzienności,
dni
smutnych i pomyślnych…
Krzyżu,
sterniku dobrych i jasnych dni…
Prowadzisz
po żegludze życia…
Krzyżu
smutku, udręki, przykrości,
dźwigasz
me troski, cierpienie i łzy…
Krzyżu,
święty znaku zbawienia…
Znaku
ciszy i miłości…
Znaku
nadziei…
Zawsze
przychodzisz z niewiadomej strony…
I
choć nieraz tak trudny do uniesienia,
wyryj
w mym sercu swe święte znamię!
Bądź
pozdrowiony znaku polskiej wiary!
Pomagaj
strzec tego co święte!
Wskazuj
drogę!
Bądź
naszą siłą, oparciem,
bądź
zawsze nadzieją!
Wpis: 14 września g. 10:45
