„Niech ufa dusza wszelka w męce Pana, niech ma w miłosierdziu nadzieję.
Bóg nikomu miłosierdzia swego nie odmówi. Niebo i ziemia może się odmienić, ale
nie wyczerpie się miłosierdzie Boże" (Dz. 72). „Wszelka dusza
wierząca i ufająca miłosierdziu Mojemu dostąpi go" (Dz. 420).
„Powiedz duszom, aby nie stawiały tamy Mojemu miłosierdziu we własnym
sercu, które tak bardzo pragnie w nich działać. Pracuje Moje miłosierdzie we
wszystkich sercach, które mu otwierają swoje drzwi; jak grzesznik, tak i
sprawiedliwy potrzebuje Mojego miłosierdzia. Nawrócenie i wytrwanie jest łaską
Mojego miłosierdzia" (Dz. 1577). „Miłość i miłosierdzie Moje nie zna
granic" (Dz. 718).
„Pragnę się udzielać duszom i napełniać je swoją miłością, ale mało jest
dusz, które by chciały przyjąć wszystkie łaski, które im miłość Moja
przeznaczyła" (Dz 1017).
„Dusze dążące do doskonałości niech szczególnie uwielbiają Moje miłosierdzie, bo hojność łask,
które im udzielam, płynie z miłosierdzia Mojego. Pragnę, aby dusze te
odznaczały się bezgraniczną ufnością w Moje miłosierdzie. Uświęceniem takich
dusz Ja sam się zajmuję, dostarczę im wszystkiego, czegokolwiek potrzeba dla
ich świętości. Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie się jedynym naczyniem, a nim
jest - ufność. Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma.
Wielką Mi są pociechą dusze o bezgranicznej ufności, bo w takie dusze przelewam
wszystkie skarby swych łask. Cieszę się, że żądają wiele, bo Moim pragnieniem
jest dawać wiele, i to bardzo wiele. Smucę się natomiast, jeżeli dusze
żądają mało, zacieśniają swe serca." (Dz 1578).
Wpis: 9 kwietnia g. 9:15
